Στην Ικαρία το είχαμε αυτό, την παλαίστρα…

When you hang out with the lentil lads, beauty happens! 😉

για να έρθει η Ανάσταση.

Η στροφή μου, η στροφή μου μου λέει Γαλανέ, Σουμάχερ…

Εμένα ο παππούς μου μου έλεγε να μην βγαίνω το βράδυ, γιατί κυκλοφορεί η σκρόφα και θα με δαγκάσει…

Είναι ξυπόλητα με μια φέτα καρπούζι στο χέρι, είναι η θάλασσα, ο ήλιος που καίει το πρόσωπο σου,
το αλάτι στο κόρμι της, τα τραπεζάκια έξω, ένα βιβλίο και ένας καφές το απομεσήμερο στην αυλή,
ο ήχος του βιολιού, το ρόδισμα του μυαλού από το κρασί, ένα χάδι.
Τα καλοκαιριά στο νησί είναι μαγεία. ❤

Στα δύσκολα ψάχνεις ένα καταφύγιο, κάπου να πάει το μυαλό σου…